Poniższy tekst jest przygotowaną przez członków Sowiogórskiego Bractwa Kolejowego ofertą organizacji, koordynacji, nadzoru i prowadzenia projektu kolei drezynowej na nieczynnym fragmencie linii kolejowej nr 285 „Weistritzthalbahn”.
W związku z powyższym, tekst ten jest wyłączną własnością SBK i jako taki nie może być kopiowany, powielany ani w żaden inny sposób upubliczniany bez zgody i widzy autorów.
1. Wstęp
1.1. Na początek…
Wychodząc naprzeciw potrzebom regionu i zgromadzonego w dolinie Bystrzycy ogromnego potencjału krajoznawczo-turystycznego, powołane do życia przez miłośników kolei Sowiogórskie Bractwo Kolejowe przedstawia swoją wizję zagospodarowania nieczynnej linii kolejowej nr 285 na odcinku Świdnica Kraszowice – Jedlina Zdrój. Zlokalizowane w tym rejonie pozostałości po szlaku kolejowym będące świadectwem kunsztu inżynierii i myśli technicznej budowniczych są doskonałą podstawą do przygotowania i zorganizowania w oparciu o nie kolei drezynowo-rowerowej polegającej na użyczaniu turystom lekkich pojazdów szynowych pozwalających przemierzać szlak. Ponadto na terenie nieczynnej stacji kolejowej umieszczona zostanie ekspozycja prezentująca historię powstania tej linii a także zachowane zabytki i świadectwa jej świetności.
Nadrzędnym celem działania SBK jest przywrócenie linii bystrzyckiej do działania w pełnym zakresie, a więc ponowne uruchomienie przewozów kolejowych. Zadanie to zostało zapisane w statucie Stowarzyszenia. Zostało ono podzielone na kilka etapów działania. Pierwszym była zmiana światopoglądu społeczeństwa w regionie na taki, w którym drezyny mogą być istotnym czynnikiem aktywizującym turystycznie i gospodarczo region. Udało się ten etap zakończyć powodzeniem po prawie 4 latach działania. Drugim etapem jest powstanie profesjonalnej kolei drezynowej na tych torach.
Aby przedsięwzięcie to się powiodło konieczna jest współpraca wszelkich zainteresowanych samorządów w kierunku wyjęcia linii 285 spod zarządu PKP. Wspólne działania (związek samorządów) na płaszczyźnie formalno – prawnej przełożyć się jednakże muszą na zgodną współpracę w zakresie organizacji i przygotowania przedsięwzięcia od strony techniczno – ruchowej. Dlatego występujemy do Państwa z ofertą organizacji Sowiogórskiej Kolei Drezynowej pod zarządem SBK na wspólnych torowiskach linii 285 należących (w perspektywie) do samorządów Świdnicy, Jedliny i Walimia. Jedynie takie współdziałanie połączone z koordynacją całego projektu przez wyłącznie jednego, doświadczonego operatora, jakim niewątpliwie jest SBK, ma realną szansę powodzenia.
Dotychczasowe zaangażowanie członków Stowarzyszenia w przygotowanie projektu, ich doświadczenie w organizowaniu i realizowaniu przejazdów i przewozów drezynowych stanowi solidną podstawę od obarczenia SBK tym obowiązkiem i zaszczytem. Uważamy, iż nasza wiedza i umiejętności dotyczące ogólnie pojętego drezynowania pozwoli nam spełnić w 100% Państwa oczekiwania w tej materii.
1.2. Definicje
1. SBK/Stowarzyszenie – Sowiogórskie Bractwo Kolejowe. Stowarzyszenie zawiązane przez członków nieformalnej grupy DTeam i ich sympatyków celem ratowania od fizycznej likwidacji linii kolejowej nr 285
2. ZLK – Zakład Linii Kolejowych w Wałbrzychu.
3. Drezyna – lekki pojazd szynowy, drezyna ręczna – pojazd o napędzie mięśniowym gdzie energia rąk przenoszona jest na koła. Drezyna motorowa – pojazd z napędem spalinowym
4. Kolej Drezynowa – zinstytucjonalizowane przewozy turystów lekkimi pojazdami szynowymi po nieczynnych szlakach. Projekty tego typu działają w wielu krajach Europy, a nawet w Polsce.
5. KSK – Klub Sympatyków Kolei z Wrocławia – Stowarzyszenie skupiające miłośników kolei, działające na terenie dolnego śląska. Pod opieką KSK Wrocław znajduje się muzeum (dawny skansen) w Jaworzynie Śląskiej.
6. Rower torowy – lekki pojazd szynowy o napędzie mięśniowym gdzie energia pracy nóg przenoszona jest na koła
7. Regulamin ruchowy/RR – dokument regulujący wszelkie normy i wymagania zachowań uczestników przejazdu liniami kolejowymi.
8. Sowiogórska Kolej Drezynowa (SKD) – proponowana nazwa przedsięwzięcia kolei drezynowej na linii nr 285 będąca częścią szerszego projektu Dolnośląskich Kolei Drezynowych (DKD) realizowanych wspólnie przez SBK, KSK Wrocław i ZKK
9. ZKK – Zielona Koalicja Kolejowa
2. Założenia i wykonanie
2.1. Założenia
Plan SBK względem projektu Sowiogórskiej Kolei Drezynowej przewiduje przejęcie torowisk linii nr 285 od PKP przez zainteresowane samorządy i przekazanie ich pod opiekę Stowarzyszenia. Do momentu uprawomocnienia się ostatecznej decyzji w tym względzie, aby projekt ruszył z miejsca SBK podpisze stosowną umowę z ZLK (na bezpłatne użyczenie torowisk – patrz pkt. 2.2.1.1.), jednakże do jej podpisania niezbędna jest wola przejęcia linii przez samorządy wystosowana na piśmie i za pośrednictwem SBK złożona na ręce odpowiedniego dyrektora ZLK.
Po dopełnieniu tej formalności może się rozpocząć się faktyczne realizowanie projektu SKD Stowarzyszenie przewiduje stworzenie w trzech strategicznych miejscach wzdłuż szlaku (Świdnica Kraszowice, Jugowice/Zagórze Śląskie, Jedlina) odrębnych ośrodków/centrów drezynowych, w których możliwe będzie wypożyczanie przez turystów lekkich pojazdów szynowych, a które stanowić będą także bazę wypadową do przeprowadzania wycieczek drezynowych dla grup zorganizowanych. W każdej z tych lokalizacji konieczne będzie zapewnienie odpowiedniego pomieszczenia do przechowywania pojazdów, zorganizowanie dojazdów, parkingu i reklam w okolicy, pomieszczeń socjalnych dla obsługi oraz zatrudnienie pracowników. Szczegóły dotyczące organizacji poszczególnych ośrodków zawarte zostaną w odrębnych umowach, które Stowarzyszenie podpisze z samorządami. Ze względu na różne uwarunkowania techniczno – własnościowo – organizacyjne poszczególnych lokalizacji mogą się one między sobą nieco różnić.
SBK jest w stanie zapewnić projektowi opiekę formalno-prawną, kontrolę merytoryczną oraz spełnianie wymagań stawianych przez ZLK (na wstępie) dla tego typu przedsięwzięć. Dysponujemy odpowiednią wiedzą techniczną, doświadczeniem, umiejętnościami oraz zapleczem technicznym umożliwiającym budowę wg. Posiadanych projektów, lekkich pojazdów szynowych. Ponadto jesteśmy przygotowani do wykonania legalizacji tych typów pojazdów szynowych, (czyli uznania ich przez oficjalne czynniki odpowiadające za nadzór nad ruchem szynowym w naszym kraju), co byłoby pierwszym krokiem w kierunku uzyskania, precedensowej w Polsce, licencji do prowadzenia tego typu przewozów. Na dzień dzisiejszy jednak oficjalna interpretacja przepisów prawnych w tej materii nie nakłada na operatora takiego przedsięwzięcia obowiązku posiadania licencji.
Stowarzyszanie przygotuje odpowiedni tabor lekkich pojazdów szynowych w wymaganej ilości, którą regulować będą odrębne umowy z samorządami. Ponadto członkowie SBK przeszkolą w kwestii bezpieczeństwa ruchu, zachowania się na szlakach kolejowych oraz w kwestii organizacji przejazdów drezynowych przyjętych do pracy pracowników. SBK sprawować będzie także nad nimi kontrolę oraz dbać będzie o utrzymanie odpowiedniego stanu technicznego taboru drezynowego.
Każdy z zaangażowanych samorządów wybrać musi wariant, w jakim chce realizować koncepcję SKD. Zasadnicza jednak w tym wypadku jest ścisła współpraca przy wyborze różnych wariantów dla różnych przez różne samorządy. Ma to na celu kompleksową obsługę każdego rodzaju potrzeb Klientów i turystów. Istotne jest, aby współpracować w obsłudze. Jeżeli jedno z centrów nie jest w stanie zrealizować zamówienia na usługę – potencjalnych klientów odesłać należy do innego centrum, którego warunki pozwolą na realizację ich oczekiwań.
2.1.2. Warianty działalności
Sowiogórskie Bractwo Kolejowe proponuje trzy różne warianty realizacji tego projektu:
Wariant 1:
Kolej rowerowa – Kolej drezynowo – rowerowa z prawdziwego zdarzenia. Wariant ten jest najbardziej otwarty na turystów indywidualnych i głównie do nich skierowany. Umożliwia im, bowiem indywidualne wynajęcie lekkich pojazdów szynowych (rowerów torowych) do jazd po udostępnionym szlaku kolejowym. Odpowiada to mniej więcej wypożyczalni rowerów górskich w miejscowościach turystycznych.
Wymagania:
1. Szlak musi zostać wyposażony w odpowiednie oznakowanie miejsc niebezpiecznych oraz zagrożeń, które czyhają na kierującego pojazdem,
2. Każdy z wynajmujących musi zostać poinstruowany w materii poruszania się na szlaku, powiadomiony o miejscach niebezpiecznych, poinstruowany o tym co jest kategorycznie zabronione, a co dozwolone,
3. Prawdopodobnie konieczne będzie wykonanie powierzchni drewnianych na mostach oraz zabezpieczenie barierek.
Wady:
1. Brak kontroli ze strony organizatora nad każdym pojazdem oraz nad czynnościami wykonywanymi przez wypożyczających na szlaku,
2. Duże niebezpieczeństwo powstające w miejscach przekraczania dróg kołowych i mostów,
3. Wymagana spora ilość miejsca na przechowywanie relatywnie dużej liczby pojazdów,
4. Praktycznie brak możliwości (lub ograniczony ich zakres) obsługi grup zorganizowanych,
5. Spotkania użytkowników jadących w przeciwnych kierunkach na szlaku generują nie tylko niebezpieczeństwo wypadku, ale także zmuszają ekipy wynajmujące pojazdy do dokonania „wyprzedzania”, co wiąże się z zestawieniem jednego z pojazdów poza szlak,
6. Konieczność przeszkalania każdego wynajmującego w sposobach zachowania się na szlaku (znajomość tych przepisów przez wynajmujących musi być potwierdzona podpisem), nie daje to jednak gwarancji przestrzegania tych przepisów przez turystów,
7. Duże uzależnienie od indywidualnego ruchu turystycznego w rejonie, co przy odpowiedniej akcji marketingowej i wsparciu ze strony samorządu (np.: bilet łączony na drezyny i sztolnie) ma szansę z wady stać się zaletą.
Zalety:
1. Mała liczba potrzebnych zatrudnionych (praktycznie może to być jedna osoba)
2. Początkowe zaangażowanie w organizację tego wariantu maleje wraz z wzrostem zainteresowania turystów projektem
3. Najbardziej przyjazne turystom rozwiązanie, sprzyjające maksymalnemu czerpaniu przez nich wrażeń z jazdy pojazdem szynowym
4. Duża elastyczność projektu i możliwość dostosowywania się do zmiennych warunków organizacyjno – technicznych
Zalecenia:
SBK proponuje, aby ten wariant został zastosowany w przypadku centrum w Jugowicach. Dostępny tam szlak nie przekracza dróg kołowych, co wyklucza konieczność odpowiedniego utrzymania tych skrzyżowań przez Stowarzyszenie. Ponadto jest praktycznie gotowy do jazdy (we wcześniejszym okresie członkowie SBK przygotowali ten odcinek do jazd – ma on długość około 6 km). Stacja Jugowice daje możliwości lokalowe do zabezpieczenia pomieszczeń na pojazdy (magazyn), a ponadto liczba turystów indywidualnych odwiedzających bądź przejeżdżających przez tę miejscowość jest największa. Stwarza to podstawy do wnioskowania, że przedsięwzięcie to uwieńczone zostanie sukcesem. Jednocześnie dostępny tutaj fragment szlaku jest do tego celu najatrakcyjniejszy. Budynki i obiekty stacji już zostały przejęte przez samorząd gminy Walim. Realizacja projektu SKD jest w tym miejscu najbardziej zaawansowana.
Wariant 2:
Kolej Drezynowa – pociągi drezynowe. Koncepcja ta opiera się o stworzenie centrum drezynowego obsługującego zorganizowane grupy turystów, bądź zbierające turystów indywidualnych w grupy o odpowiedniej liczbie członków. Wariant ten oparto na doświadczeniach grupy „Kolej Drezynowa” z Pomorza (www.drezyny.pl).
Wymagania:
Do obsługi grup zorganizowanych potrzeba relatywnie ciężkich pojazdów drezynowych (najlepiej o napędzie ręcznym), których pojemność całkowita, w całym składzie „pociągu drezynowego” będzie na poziomie 50 osób (porównywalna z pojemnością autokaru)
Do obsługi „pociągu drezynowego” konieczna będzie większa liczba pracowników (najlepiej po jednym na każdy pojazd) z odpowiednimi uprawnieniami, przeszkoleniem czy doświadczeniem
Wady:
1. Większa liczba koniecznych pracowników (2, 3 osoby na pociąg)
2. Dla przejazdów o dłuższej trasie wymagane byłoby, aby „kierownik pociągu” posiadał uprawnienia do kierowania ruchem na przejazdach
3. Praktyczny brak obsługi indywidualnego ruchu turystycznego
4. Wskazane jest, aby operator posiadał uprawnienia pilota wycieczek (jeden z członków SBK posiada takowe)
Zalety:
1. Pełna kontrola organizatora nad poczynaniami przewożonych turystów
2. Duże bezpieczeństwo uczestników, za które biorą odpowiedzialność osoby pełniące kontrolę nad jazdą
3. Nie jest konieczne przeszkalanie indywidualne turystów w tak szerokim zakresie jak to jest wymagane w wariancie 1-wszym.
4. Możliwość organizacji wycieczek drezynowych z innych miejsc niż stacja początkowa – oferta zintegrowana dla szkół: wynajem autokaru przez organizatora, dowóz pojazdów na miejsce startu, dowóz uczestników na miejsce jazdy)
5. Uniezależnienie się od indywidualnego ruchu turystycznego, który w dużej mierze zależy od aury i pogody i jest w zasadzie nieprzewidywalny.
6. Brak konieczności zapewnienia dużego bezpieczeństwa turystom na obiektach inżynierskich (położenie pokładu) poprzez ścisłą kontrolę ich poczynań w tych miejscach.
7. Duży rynek sprzedaży usługi w mieście Świdnica jak i okolicznych – Jaworzyna, Świebodzice, Wrocław, Dzierżoniów etc.
8. Jazdy mogą być organizowane doraźnie na życzenie Klienta (może się okazać, że nie będzie w związku z tym potrzeby stałego zatrudniania pracownika)
Zalecenia:
Stowarzyszenie proponuje, aby ten wariant wdrożyć na stacji Świdnica Kraszowice, gdzie są warunki do organizacji parkingu dla autokarów, istnieje możliwość wygospodarowania przestrzeni do przechowywania pojazdów oraz profil torowiska nie zniechęci potencjalnych turystów do pokonania go cięższymi pojazdami. Oferta ta może zacząć szybko generować zyski (nie tylko wymierne, materialne), gdy zostanie zaproponowana szkołom (SBK już pracuje nad odpowiednią dokumentacją) jako forma spędzania wolnego czasu połączona z zajęciami z przyrody, geografii, techniki czy ekologii.
Wariant 3:
Motorowa kolej drezynowa – Koncepcja wykorzystania pojazdu silnikowego do prowadzenia składu „pociągu drezynowego”, w którym znajdzie się wagon do przewozu turystów.
Wymagania:
Przygotowanie i utrzymanie w stałe sprawności technicznej motorowej drezyny z odpowiednio silnym napędem, który pozwoli uciągnąć wagonik z turystami. Prawdopodobnie konieczna będzie budowa odpowiedniej „lokomotywowni” oraz peronów do wsiadania dla turystów. Oferta skierowana raczej dla turystów indywidualnych i mniej sprawnych ruchowo czy wydolnych fizycznie, niż np. młodzież szkolna jak w przypadku wariantu 2
Wady:
1. Duży koszt budowy i eksploatacji „lokomotywy”
2. Niewyjaśniona do tej pory kwestia dokumentów wymaganych prawem przez organa nadzoru nad ruchem kolejowym przy organizacji tego typu przejazdów
3. Negatywny wpływ na środowisko ekologiczne, co nie każdemu turyście może odpowiadać.
4. Duża wrażliwość projektu na awarie i brak działania (awaria „lokomotywki”, w przypadku braku pojazdu rezerwowego zawiesza całą działalność)
5. Problem ze zmianą kierunku jazdy na „stacjach” zwrotnych.
Zalety:
1. SBK posiada już duże doświadczenie w organizacji tego typu przejazdów z wykorzystaniem pojazdów spalinowych
2. Obsługa ograniczona do minimum (1 kierowca „lokomotywy”)
3. Oferta może zostać poszerzona o regularne kursy między wyznaczonymi stacjami wg ustalonego rozkładu jazdy – lokalny środek transportu dla mieszkańców
Zalecenia:
SBK proponuje (zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami), aby wariant 3 zaimplementować w okolicach Jedliny w oparciu o stację Jedlinka gdzie można by zorganizować warsztat z hangarem postojowym dla taboru. Kuracjusze odwiedzający to miasto z pewnością nie będą w stanie stać się użytkownikami pojazdów o napędzie mięśniowym w taki zakresie jak mogłoby to być w innych centrach. Dlatego należy do nich skierować ofertę alternatywną, jaką jest właśnie wariant 3. Ruch prowadzony pojazdem spalinowym może zostać także zaimplementowany (po dokonaniu niezbędnych napraw w torowisku) jako regularne połączenie pomiędzy stacją Jedlina Zdrój a Jedlinka celem dowozu/przywozu podróżnych z pociągów prowadzonych przez PKP po linii Kłodzko – Wałbrzych w pobliże centrum miasta. Niestety systematycznie ograniczane przewozy na ww. linii nie dają gwarancji, że rozwiązanie takie może zostać zrealizowane. Należy je jednak mieć na uwadze na przyszłość.
Wariant 4:
Drezynowy Downhill – zjazd drezynami ręcznymi, bądź pojazdami bez napędu po szlaku o znacznym nachyleniu w zwartym składzie, wraz z pojazdem spalinowym wyciągającym w górę cały „pociąg”.
Wymagania:
Przygotowanie i utrzymanie w stałe sprawności technicznej motorowej drezyny z odpowiednio silnym napędem, który pozwoli uciągnąć skład „pociągu” z turystami pod górę. Prawdopodobnie konieczna będzie budowa odpowiedniej „lokomotywowni” a także pewnej liczby pojazdów ręcznych (najlepiej z odłączanym napędem) wyposażonych w sprawny układ hamulcowy. Oferta skierowana raczej dla turystów indywidualnych, ale także do grup zorganizowanych, np. młodzież szkolna.
Wady:
1. Duży koszt budowy i eksploatacji „lokomotywy”
2. Niewyjaśniona do tej pory kwestia dokumentów wymaganych prawem przez organa nadzoru nad ruchem kolejowym przy organizacji tego typu przejazdów
3. W przypadku rezygnacji z pojazdu spalinowego (ograniczenia kosztów) możliwe jest zastosowanie do wyciągania pojazdów do góry, odłączanego napędu ręcznego. Niestety jednak nie wszyscy turyści będą w stanie podołać trudom jazdy pod górę, szczególnie na szlakach o znacznym spadku.
4. Duża wrażliwość projektu na awarie i brak działania (awaria „lokomotywki”, w przypadku braku pojazdu rezerwowego zawiesza całą działalność)
5. Problem ze zmianą kierunku jazdy na „stacjach” zwrotnych.
Zalety:
1. SBK posiada już duże doświadczenie w organizacji tego typu przejazdów z wykorzystaniem pojazdów spalinowych oraz zjazdów pojazdów ręcznych po torach po znacznym spadku
2. Obsługa jak w przypadku wariantu 2 odpowiada za bezpieczeństwo podróżnych.
Zalecenia:
Wariant ten można zastosować z powodzeniem w Jugowicach, ale także w każdym innym miejscu, którego lokalizacja i dostępne torowiska umożliwiałyby realizacją takich jazd (np. Zagórze Śląskie w kierunku północnym). Jest to rozwiązanie dające ogromną przyjemność z jazdy dla turystów, jednakże realizacja takiego przedsięwzięcia nieść będzie ze sobą dość spore nakłady na budowę pojazdu spalinowego. Ponadto konieczne będzie posiadanie pomieszczenia do przechowywania stosownej liczby pojazdów. Wygodnym jednak jest to iż długość składu zjeżdżającego z turystami w dół można bardzo łatwo dostosować do zapotrzebowań, odczepiając zbędne „wagoniki” i zostawiając je na stacji startowej. Także ich budowa w minimalnym wariancie jest nadzwyczaj prosta i może się sprowadzać do odpowiedniego zaadoptowania wózków torowych i wyposażenia ich w sprawny hamulec.
Podsumowanie:
SBK pozwoliło sobie opracować 4 warianty działań ogólnie pojętych pod nazwą kolei drezynowej na linii 285. Zastosowanie jednocześnie wszystkich rozwiązań w różnych miejscach (jak to zaproponowano w „Zaleceniach”) daje gwarancję maksymalnie kompleksowej obsługi turystów pod każdym względem. Wzajemne ich sobie podsyłanie celem możliwie dużego wykorzystania potencjału oraz odpowiedzenia na wszelkie zapotrzebowania i oczekiwania Klientów możliwe jest wyłącznie, gdy projektem zarządzać będzie jeden operator. Zniweluje to niebezpieczeństwo niezdrowej konkurencji a obsługiwanym zapewni największe spektrum atrakcji. Uważamy, że wdrożenie tego projektu w ściśle określonych przez nas wariantach nie jest konieczne, zdajemy sobie doskonale sprawę, że wskazanym jest systematyczne doprowadzanie każdego z przewidywanych centrów drezynowych do wzbogacania oferty przewozowej o nowe rozwiązania i możliwości. Działania te prowadzone w sposób uporządkowany, racjonalny i zaplanowany pozwoliłyby w przyszłości stworzyć na całej linii 285 duże przedsięwzięcie gdzie w każdym miejscu startowym możliwe byłoby sprostanie możliwie największemu spektrum wymagań turystów.
2.2. Dokumenty i pozwolenia
2.2.1. Szlak
2.2.1.1. Umowa z ZLK
Ze względu na fakt, iż w dniu dzisiejszym szlak kolejowy nr 285 w dalszym ciągu jest we władaniu Zakładu Linii Kolejowych PKP S.A. z Wałbrzycha podstawowym jest uzyskanie pozwolenia od dysponenta linii na wykorzystywanie jej do celów turystyki drezynowej. Dokument taki zostanie podpisany przez przedstawicieli SBK jako organizatora centrum po uzyskaniu przez Stowarzyszenie odpowiednich pełnomocnictw z ramienia samorządów (zawarte we wspomnianych odrębnych umowach) i opiekuna obiektów a z drugiej strony przez przedstawicieli ZLK PKP S.A. w Wałbrzychu. Określone w nim będą uprawnienia SBK w zakresie korzystania z nieczynnej linii kolejowej nr 285 (długość szlaku, kilometr początku i końca obowiązywania umowy, regulamin ruchowy). Ruch lekkich pojazdów szynowych – w tym drezyn, rowerów i gokartów torowych – nie będzie regulowany i kierowany każdorazowo przez PKP a decyzję w kwestii uruchamiania pociągów drezynowych czy ruchu innych lekkich pojazdów szynowych podejmować będzie upoważniony (upełnomocniony) przedstawiciel SBK. Jednakowoż wszelki ruch podlegać będzie kontroli uprawnionych pracowników ZLK i innych przedstawicieli urzędu ds. kolei, a także odbywać wg określonych umową ogólnodostępnych aktów prawnych. Regulamin ruchowy zostanie sporządzony przez członków SBK przy współpracy i wsparciu kompetentnych pracowników ZLK, a jego przestrzeganie będzie spoczywać na barkach SBK.
Umowa zawarta pomiędzy SBK i ZLK zawarta zostanie na czas określony, który zdeterminowany będzie przywróceniem ruchu pociągów na linii bystrzyckiej lub do czasu zmiany właścicielskiej (przejęcie linii przez samorządy i przekazanie jej w opiekę SBK). Wtedy zostanie podpisana stosowna umowa z nowymi właścicielami.
2.2.1.2. Ubezpieczenie
Kolejnym ważnym dokumentem jest ubezpieczenie, jakie SBK opłaci ze względu na wykonywaną działalność. Polisa ta obejmować będzie zarówno pracowników jak i członków SBK sprawujących kontrolę nad organizacją i prowadzeniem kolei drezynowo-rowerowej, ale przede wszystkim obejmować będzie turystów, którzy korzystać będą z usług SBK. Dokument ten zostanie wydany dopiero po uzyskaniu pozwolenia z PKP, uzyskanie pozwolenia od PKP warunkuje wydanie owej polisy. Możliwym jest także fakt, iż pracownicy PKP zażyczą sobie ukazania polisy w celu weryfikacji warunków udzielenia pozwolenia.
A to tylko część projektu, którego nigdy nie udało się wdrożyć…